فرهنگ ایرانی
در این نوشته کمی در مورد فرهنگ ایرانی می نویسم… ، فرهنگی که دائما به آن می بالیم و معتقدیم که فرهنگ ایرانی از کامل ترین فرهنگ های دنیاست…من نیز به عنوان یک ایرانی به این گفته معتقدم…(در ضمن این نوشته اقتباسی از یکی از مقاله‌های آقای تحویلداری می باشد.)
سالیان درازی است که ما تلاش چندانی برای اشاعه این فرهنگ نکرده ایم…و تصویر واقعی آن را به جهانیان – آن طور که شایسته این فرهنگ است-ارائه ندادیم…در روزگار ما مهمتر از اشاعه فرهنگ، حفاظت از فرهنگمان و مقابله با تهاجم فرهنگی است…
یکی از تاثیرگذارترین عناصر در فرهنگ، رسانه ها، خصوصا رسانه های دیداری است…به ویژه در جامعه ما که نقش تلویزیون و سینما غیرقابل انکار است، اگر سرانه ی مطالعه هر ایرانی کمتر از ۲۰ دقیقه باشد، سرانه ی تماشای تلویزیون او ساعت ها خواهد بود .
رسانه های دیداری ما یا داخلی اند یا خارجی. در این مقاله به بررسی رسانه های دیداری داخلی یا همان تلویزیون خودمان می پردازم…متاسفانه رسانه های داخلی ما در بسیاری از برنامه های پرمخاطب خود – فبلم ها و سریال ها –چندان صحیح عمل نکرده اند، به عنوان مثال در بسیاری از فیلم ها و سریال ها:
اگر فردی با لهجه ی خاصی صحبت کند یا لباس محلی بپوشد، از لحاظ اجتماعی و فرهنگی در سطح پایینی قرار دارد و درک از نسبت به این مسائل اندک است
اگر نوای قرآن پخش شود جایی جز مراسم ختم وعزا نیست.
چادر یا بر سر پیرزنان گوشه گیر و بیسوادی قرار می گیرد که درک چندانی از مسائل فرهنگی- اجتماعی ندارد یا بر سر زنان فقیری که برای سیر کردن شکم خانواده خود به آب و آتش می زنند و وقتی برای پرداختن به مسائل اجتماعی و فرهنگی ندارند.
تقریبا هیچگاه در این فیلم ها یک فرد تحصیل کرده یا فرد دارای درک اجتماعی و فرهنگی بالا را نمی بینیم که این چنین سخن بگوید یا اینگونه لباس بپوشد…
تاثیر گذاری این روابط روانی که در سریال های ما شکل می گیرد تا حدی است که نه تنها عموم مردم بلکه قشر باسواد و دانشگاهی و حتی مسئولان کشوری را هم تحت تاثیر قرار می دهد…چند درصد از دانشجویان در دانشگاه ها با لهجه خود صحبت می کنند؟ چند نفر از مسئولان ما با لهجه خود صحبت می کنند؟ آیا همه ایرانی ها تهرانی اند؟
وقتی ما ساختار فرهنگی خودمان را اینگونه شکل می دهیم ، چیزی جز این هم انتظار نمی رود…
برچسب‌ها:مرتضی اسدی،دلنوشت،Morteza Asadi،
maede
زیاد اهل کامنت گذاشتن نیستم اما حیفم اومد نظرمو نگم با ی جاهای این متن خیلی موافق بودم من به چادر اتقاد زیادی دارم و با اینکه توی خیلی فیلم ها حتی بهش توهین میشه هم موافقم من خودم از این بابت خیلی ناراحت میشم اما درمورد اینکه همه باید با لهجه خودشون حرف بزنن نه. بعضی جاها میطلبه که آدم رسمی حرف بزنه مثل دانشگاه و اون حرف زدن به فارسی معیاره نه لهجه تهرانی.